ကၽြန္မေတြးမိတဲ့ ဘ၀ဆိုတာ..

ဘ၀ဆိုတာ နံနက္ခင္းပြင့္တဲ့ပန္းလို အၿမဲေမႊးပ်ံ႕မေနႏိုင္ဘူး..

အိမ္မက္ဆိုးမက္တဲ့ ညလို ခဏခဏ ေခ်ာက္ျခားမေနဖို႔ကိုပဲ ႀကိဳးစားပါ..


ဘ၀ဆိုတာ ခ်ဳိသာတဲ့ရယ္သံေတြခ်ည္းနဲ႔ေတာ့ အၿမဲတန္ဆာဆင္ထားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး..

အေမွာင္ထဲမွာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ႔ အက္ကြဲေနတဲ့ ငိုသံေတြကို ခဏခဏ အန္ခ်မေနမိဖို႔ကိုပဲ ႀကိဳးစားပါ..


ဘ၀ဆိုတာ ခ်စ္ခင္သူေတြနဲ႔ခ်ည္း အခ်ိန္ျပည့္ ဆုံဆည္းေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး..

အဆင္မေျပတိုင္း ခဏခဏ လႊင့္ပစ္လိုက္ ျပန္ေကာက္လိုက္လုပ္တဲ့ အမွတ္တရေတြအတြက္ အလုပ္မရႈပ္မိေအာင္ကိုပဲ ႀကိဳးစားပါ..


ဘ၀ဆိုတာ လိုတရၿပီးျပည့္စုံႏိုင္ျခင္းနဲ႔ခ်ည္း ျဖစ္တည္ေနႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး..

မတတ္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြကိုပဲေတြးေနၿပီး တတ္ႏိုင္တာေတြကို မေမ့ထားမိဖို႔ကိုပဲ ႀကိဳးစားပါ..

ဒါဆို သင္၀မ္းနည္းတဲ့ အႀကိမ္အေရအတြက္ထက္ သင္ၿပဳံးတဲ့ အႀကိမ္က ပိုမ်ားလာလိမ့္မယ္.. :)