အရိပ္ေနေန အခက္ခ်ဳိးခ်ဳိး

~> မည္သူမဆို ေအးျမတဲ့အရိပ္ေအာက္မွာ နားခိုပိုင္ခြင့္ရွိေပမယ့္ အခက္ခ်ဳိးပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။

~> မည္သူမဆို မိမိႀကိဳက္သည့္ ဘာသာတရားကို လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ပိုင္ခြင့္ရွိေပမယ့္ တစ္ဦးဘာသာကို တစ္ဦး ထိခိုက္ပုတ္ခတ္ပိုင္ခြင့္မရိွဘူး။

~> မည္သူမဆို ကိုယ့္သားသမီး၊ ကိုယ့္ေဆြမ်ဳိးေမာင္ႏွမကိုို နာက်ည္းစြာ စြန္႔ပစ္ႏိုင္ေပမယ့္ သူမ်ားသားသမီးကို ယုတ္မာစြာ ေစာ္ကားပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။

~> မည္သူမဆို ပိုင္ဆိုင္စရာ ေျမတဆုပ္မရွိလို႔ ေတာင္းခံပိုင္ခြင့္ ရွိေပမယ့္ သူမ်ားေျမကို မတရားလုပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။

လူသားတိုင္းမွာ ေက်းဇူးတရား၊ နားလည္မႈတရား၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား၊ ကိုယ္က်င့္တရား မရွိပဲ အသက္ရွင္သန္ျခင္း ျပဳမည္ဆိုလွ်င္ ထိုသူမ်ားသည္ ျမင့္ျမတ္သည့္ လူသားဘ၀ႏွင့္ပင္ မထိုက္တန္။

ခုဆိုလွ်င္ ကၽြန္တို႔တိုင္းရင္းသားျဖစ္တဲ့ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ားဟာ ကိုယ့္ေျမကိုယ့္ေရကို ပစ္ၿပီး ကိုယ့္အသက္၊ ကိုယ့္စည္းစိမ္၊ ကိုယ့္သားသမီးမ်ားအတြက္ ဒုကၡသည္နီးပါး(ဒုကၡသည္ပါပဲ) ထြက္ေျပးေနရၿပီ။ တကယ့္အမွန္ ပိုင္ဆိုင္စရာ၊ ညႊန္ျပစရာ တိုင္းျပည္မရွိတဲ့ ဒုကၡသည္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ ဘဂၤလီကုလားမ်ားက အမဲသားအ၀စားထားရတဲ့ လမ္းေဘးကေခြးလို သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဟုတ္လွၿပီလို႔ထင္ေနၾကသည္။ ကၽြန္မတို႔ေတြ တရိုတေသ အထြဋ္အျမတ္ထားတဲ့ ဘုရားပုထိုးေတြကို ယုတ္မာစြာ ေစာ္ကားျခင္းကို မသိက်ဳိးကၽြံျပဳေနၾကရေအာင္ ကၽြန္မတို႔ ရူးေနမွပင္ျဖစ္မည္။

ကၽြန္မတို႔ အင္တာနက္ေပၚတက္လိုက္ၿပီဆိုလွ်င္ လူထုေတြရဲ႕ မခံမရပ္ႏိုင္ေပါက္ကြဲသံေတြနဲ႔ မလွမပတန္ဆာဆင္ထားတဲ့ ပိုစ့္ေတြက ေနရာအႏွံ႔။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ သည္းခံခ်ဳပ္တည္းႏိုင္စြမ္းကုန္တဲ့ ေပါက္ကြဲသံေတြကလည္း သတၱိရွိသူေတြရဲ႕ စာမ်က္ႏွာတိုင္းမွာ။ တစ္ခ်ဳိ႕ေတြက်ေတာ့လည္း ပြင့္လင္းစြာ like ေတာင္မလုပ္ေပးရဲေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ ဒီရိုဟင္ဂ်ာေတြကို မၾကာခဏ ေျပးေျပးသတ္ေနမည္သာ။ ကၽြန္မပင္ ေျပးသတ္သည့္ အႀကိမ္အေရအတြက္ေပါင္းမနည္း။

မုန္းသည္။ ရြံသည္။ နာက်ည္းသည္။ မာရ္နတ္လို တကယ့္နတ္ဆိုးေတြရဲ႕ ေစတမန္မ်ားပင္။ ဘယ္တိုင္းျပည္မွေတာင္ လက္မခံရဲတဲ့၊ ကိုယ့္ေျမကိုယ့္ေရေပၚက ကိုယ့္အေသြးအသားေတြကိုလည္း ထိခိုက္ယုတ္မာလာတဲ့ ဒီလို အႏၱရယ္ရွိတဲ့မ်ဳိးႏြယ္စုကို ကၽြန္မတို႔ဆက္ၿပီးေနရာေပးထားလွ်င္ေတာ့ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔လႈိက္စားလာတဲ့ကင္ဆာေရာဂါဆိုႀကီးလို ျမန္မာျပည္ေတာ့ လုံးပါးပါးလာဖို႔သာ ရွိေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ 

ေစတီပုထုိးမ်ားႏွင့္ ရခိုင္ျပည္ရဲ႕ ေနညိဳခ်ိန္ ေရႊအိုေရာင္အလွ