မိုးတစ္အုံ႔ အလြမ္း

သိလား.. မိုးေတြအုံ႔ေနတယ္..

အရင္ဆို.. မိုးၿခိမ္းသံေတြၾကားတိုင္း

ေမာင္ႏွစ္မႏွစ္ေယာက္ အတူေျပး၀င္တဲ့ ရင္ဘတ္ေလးကိုလြမ္းတယ္..

သူမ ရင္ဘတ္ ဘယ္ေလာက္ေသးေသး.. ေမာင္ႏွမႏွစ္ယာက္ကေတာ့ အၿမဲဆန္႔တာပဲ..

မိုးၿခိမ္းသံေတြ ဘယ္ေလာက္ျပင္းျပင္း.. သူမ ရင္ေငြ႕ေတြနဲ႔ ၿငိမ္းတာပါပဲ..

သူမ နဲ႔ပတ္သတ္လို႔ ကၽြန္မမွာ ကဗ်ာေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္..

စကားလုံးေတြမထပ္ေစရဘူး.. သူမအတြက္ဆို အၿမဲသစ္တယ္..

သူမက အၿပဳံးရွားတယ္.. “ႏွလုံးလွ”တယ္.. သိပ္မရယ္ဘူး.. “စိတ္ရွည္” တယ္..

စကားနည္းတယ္.. “မပ်င္း” ဘူး.. အိမ္မလည္ဘူး.. “စာအုပ္ဖတ္” တယ္..

သူမနဲ႔ ကၽြန္မကို တူတယ္လို႔ေျပာရင္.. ကၽြန္မ မေပ်ာ္ပဲရွိမလား..

ထပ္တူတာတစ္ခု ထပ္ေျပာရရင္.. သူမ က ႏွလုံးသားေရး ကံမေကာင္းခဲ့သလို.. ကၽြန္မကလည္း .. ကၽြန္မကလည္းေပါ့..

ဘာျဖစ္ျဖစ္.. သူမ က ဘ၀ကို အရႈံးမေပးဘူး.. ဆုံးပါးခဲ့တဲ့ ကံေကာင္းျခင္းေတြကို လွလွပပ ဇာပနခ်တယ္..

ၿပီး.. ရုန္းရင္း “ဆက္က” တယ္.. သူမက ေျပာတယ္.. ဒါ  “ဘ၀”  ပဲတဲ့..

ခု.. မိုးေငြ႕ေတြ ၀ဲေနတဲ့ ေကာင္းကင္နဲ႔အၿပိဳင္.. ကၽြန္မ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေငြ႕ေတြ၀ဲေနတယ္..

သူမ က ကၽြန္မကို မငိုနဲ႔တဲ့..  အဲ့ဒါ အၿမဲသူမ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္..

နားထဲက ဘယ္ေတာ့မွ မထြက္တဲ့ သူမ ရဲ႕ စကားေတြက တစ္ခြန္းမက အမ်ားႀကီးပါ..

ခုဆို.. အရင္လို ခပ္ပါးပါး ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံနဲ႔ ကၽြန္မကို စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္လို႔..

ေမတၱာႀကီးတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ေတာ့ သူမက ေန႔တိုင္း ကၽြန္မကို စကားေျပာပါတယ္..