ေျဖၾကည့္မိခ်ိန္ေလးမွာ..

ဘာကိုမွ မွန္းမရတဲ့ ေလာကထဲမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔

ကံေကာင္းျခင္းေတြကို လိုက္ဖမ္းဖို႔ကလည္း မလြယ္ပါဘူး..

အသံေတြ အက္လာတဲ့ ကမၻာမွာ နာမ္ မပ်က္ေအာင္ သတိနဲ႔ေနရင္း

အသက္ရွဴရတာတာကလည္း မလြယ္ပါဘူး..

အရာမွန္သမွ် မၿမဲလွတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ခ်စ္ရတဲ့လူသားတစ္ဦးကို ထာ၀ရဆုံးရႈံး့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ..

ဘယ္သူ႔ကိုမွ သံေယာဇဥ္မထားေတာ့ဖို႔ဆိုတာကလည္း  မလြယ္ပါဘူး..

အမွတ္ႀကီးသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ နာက်င္စရာမွန္သမွ်အားလုံး

ခပ္လြယ္လြယ္နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ဖို႔ကလည္း မလြယ္ပါဘူး..

ဒါေပမယ့္လည္း.. ဒါေပမယ့္လည္းေပါ့..

ကၽြန္မခံစားခ်က္ေလးေတြကို ျပန္သုံးသပ္ရင္း ေပၚလာတဲ့ အေတြးေတြက..

ကံေကာင္းျခင္းေတြကို လိုက္ဖမ္းဖို႔ထက္ လူတိုင္း ပိုၿပီးႀကိဳးစားသင့္တာက.. ရိုးသားျခင္းပါ

အသံအက္လာတဲ့ ကမၻာမွာ ဟန္ခ်က္မပ်က္ေစဖို႔့အတြက္ေတာ့ လူတိုင္း အခ်ိိန္ရသေလာက္ စာေတြကို ပိုဖတ္သင့္ပါတယ္..

သံေယာဇဥ္ဆိုတာကေတာ့ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းၾကားမွာအသက္ရွင္သန္ေနရသ၍

တန္ဖိုးထားရမယ့္အရာပဲေလ..

အမွတ္ႀကီးသူေပမယ့္လည္း တကယ္ေတာ့ နာက်င္စရာဆိုတာ

ကိုယ္ကသာသတ္သတ္မွတ္မွတ္ ခံယူေနခဲ့လို႔သာ မဟုတ္လား..

ဒါကို ၀ဋ္ေၾကြးတစ္ခုလို႔ ေျဖဆည္ၿပီး

လူ႔ေလာကႀကီးကို အေကာင္းျမင္ၾကည့္ၾကပါစို႔။

နာက်င္စရာဆိုတာ ၾကာေတာ့လည္း ေနလာႏွင္းေပ်ာက္သလို

ႏွလုံးသားထဲကေန တစ္ေျဖးေျဖးေတာ့ လြင့္စင္သြားမွာပါ.. ..။